Paryż， lata dwudzieste。 Środowisko młodych amerykańskich artystów， którzy po wojnie przebywają w Europie。 Czas spędzają na rozmowach， romansach i odwiedzaniu kolejnych barów。 Postanawiają także wybrać się do Pampeluny， aby obejrzeć walki byków podczas lokalnej fiesty。 Ta sielanka i pozorna beztroska podszyta jest jednak rozgoryczeniem i pesymizmem。 W powściągliwym stylu i wartkich dialogach Hemingway oddaje klimat tamtych czasów i nastroje panujące wśród jego rówieśników – przedstawicieli "straconego pokolenia"， nad którego dojrzewaniem zaciążyły wojenne tragedie。

Zaś słońce wschodzi to pierwsza powieść Ernesta Hemingwaya。 Wydana w 1926 roku， wywołała sensację towarzyską i mimo rozbieżnych opinii krytyków cieszyła się dużą popularnością。 Czytano ją jako powieść z kluczem， portretującą Amerykanów przebywających wówczas w Paryżu， a w postaci Jake'a Barnesa dopatrzono się autoportretu pisarza， nieżałującego swoim rywalom osobistych złośliwości。 Za sprawą powieści wyjazdy do Francji i Hiszpanii stały się modne wśród zamożnych amerykańskich studentów， a młode czytelniczki stylizowały się na główną bohaterkę Brett Ashley， którą uznano za wzór kobiety niezależnej i wyzwolonej。 Obecnie Słońce zaś wschodzi uważa się za jedno z najważniejszych dzieł Hemingwaya， a nowatorski styl utworu stał się inspiracją dla wielu późniejszych pisarzy。